14 augustus 2016

Spelenderwijs

Olympisch spelen. Wie is er niet groot mee geworden. Toppunt van verbroedering. We zijn er al een dikke week bijna net zo vol van als jullie. Mijn twee wereldkampioenen. En terwijl jullie je nog niet druk maken over de regels van het spelletje, doen ze aan de andere kant van de oceaan verwoede pogingen om te laten zien hoe het hoort. Al is de les soms hard.

Spelen dus. Geen overbodige luxe als je kijkt naar wat er op de aardkloot nog meer aan valse spelletjes wordt gespeeld. Armoe troef, als je het me eerlijk vraagt. Da's dan weer de andere kant van de medaille. Om klein van te worden. Potje verloedering zeg maar. Genoeg mug om een flinke olifant van te maken. Daar ga ik nu niet over zitten muggenziften, maar het is wel om jeuk van te krijgen. Van die nare jeuk die alleen maar erger wordt als je er aandacht aan besteedt. Of we het ooit klaarspelen met z'n allen, ik betwijfel het. Maar dat er voor een ieder van ons altijd hoop is weet ik zeker.  

Games people play. Berne schreef er een mooi boekje over. Spelletjes die we dagelijks spelen, als we even niet bij de les zijn. De uitdaging is groot er een sport van te maken. Maar van mij mag er wat meer fair play in het gemeen. Zodat we weer wat dichter komen dan ver heen. Focus dus. Op wat er werkelijk speelt. Best een uitdaging hoor, maar part of the game.

Spellen die we spelen dus. Gevaarlijke soms zelfs ook. Buiten het boekje in je verlangen om te scoren. Zet je in op Russische roulette en sta je plotsklaps buitenspel. Game over en zonder applaus in de kou. Met je hoofd vol met dromen. Gestrand in Rusland. Het spel al uit nog voor je was begonnen. Of je laat na jaren eindelijk van je gelden en gooit hoge ogen in de ringen. Draait het door een rondje teveel toch weer uit op een finale teleurstelling. Gooi je je eigen glazen in en kan je handdoek in de ring. O zo zonde, weg vergelding. Ach, zo kunnen we er allemaal wel eens geen touw aan vastknopen. Breken we allemaal wel eens een potje. Maken we er soms zelfs een zootje van. Ik geloof niet dat er iemand zonder zonden is. Maar die joker mag van mij dan als allereerste gooien.

Spelletjes. We staan in de startblokken om er weer mee aan het werk te gaan. Hoe ga jij de wedstrijd in? Speel je mee en verdrijf je je tijd? Of ga je voor bewustzijn en spontaniteit? En boek je de snelste tijd voor intimiteit? Geen gesukkel, maar kampioen van je eigen leven. Chef van je eigen missie. Weet je al hoe hoog jouw armen gaan als je straks finisht?

Spelletjes. Ik hou er niet van. En ik speel ze graag. Het allerliefst samen met die gasten van me. Als ik me realiseer dat daar de meest kostbare tijd in gaat zitten die ik verloren laat gaan. Onbevangen spelen. Kan ik nog vaak een hoop van leren. Daar is geen internationaal comité voor nodig. Kan ik je van harte aanbevelen.

De hoogste tijd dus. Want die tikt. Tijd om te spelen, voor het te laat is. Wat prijs ik me gelukkig als ik jullie zie zitten. Hoop dat jullie nog lang kunnen spelen knakkers. In alle gezondheid. Het enige dat telt. En al mijn zegeningen dan. Want heel eerlijk weten we ook hoe gemeen het leven is als je die verliest. Dus speel mens, erger je niet. Hink als het lastig gaat, stap als het nodig is, spring als het moet. Hoppa het diepe in. Zwemmen tot je weer boven komt. Ook al is het soms even worstelen. Ga voor goud. Verzilver je geluk. Speel vol belevenis. En maak je leven van betekenis. Pluk de dag!

En oh ja, nog één ding: wat is jouw volgende stap?